มันเริ่มต้นด้วยการเต้นรำบนเตียง2

Photos provided by Pixabay by fancycrave1มันเริ่มต้นด้วยการเต้นรำบนเตียง

แนวคิด “การเต้นบนเตียง” นี้มักจะเรียกเสียงหัวเราะได้ไม่น้อย … อย่างไรก็ตาม ฉันอยากให้คุณอยู่กับฉันในเรื่องนี้ เพราะฉันอธิบายอย่างเจาะจงว่ามันคืออะไร (และไม่ใช่) และแน่นอนว่าคุณจะรวมสิ่งนี้ไว้ในของคุณได้อย่างไร กิจวัตรการออกกำลังกายวันนี้ ฉันจะเริ่มต้นด้วยการเปิดเผยว่าการเต้นรำบนเตียงมีความสำคัญต่อชีวิตของฉันอย่างไรหลังจากที่ฉันได้รับการผ่าตัดบายพาสกระเพาะอาหารเพื่อลดน้ำหนักด้วยวิธี RNY: สำคัญมาก นั่นคือการยิงตรงจากสะโพก! คำจำกัดความของการเต้นรำบนเตียง: “งานออกกำลังกายที่รวมการเคลื่อนไหวการออกกำลังกายที่รู้จักในขณะที่วางบนหลังของคุณบนเตียงเพื่อลดความเครียดและความเครียดของข้อต่อและมวลกล้ามเนื้อเมื่อบุคคลนั้นเป็นโรคอ้วน” นี่คือคำจำกัดความสั้น ๆ ที่มีประสิทธิภาพที่สุดที่ฉันสามารถสร้างได้ เพราะฉันไม่ใช่อัจฉริยะของ Webster ทันทีหลังจากการรักษาด้วยการผ่าตัด ฉันรู้ว่าการขยับร่างกายและเริ่มออกกำลังกายเป็นสิ่งสำคัญมาก ข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเห็นในเวลานั้นคือทำให้เลือดไหลเวียนได้ดีขึ้นซึ่งจำเป็นต่อการช่วยให้อาการบาดเจ็บทางการแพทย์ของฉันฟื้นตัว นี่คือแรงจูงใจหลักของฉัน และตอนที่ฉันหนัก 317 ปอนด์ ไม่มีวิธีไหนเลยที่ฉัน “ตื่นเต้น” ที่จะรวมกิจวัตรการออกกำลังกาย เพราะร่างกายของฉันใหญ่มาก และข้อต่ออักเสบก็ไม่น่าพอใจ ฉันอาจจะไม่เกิดความวิตกกังวลเช่นนั้นกับข้อต่อของฉันและ มวลกล้ามเนื้อที่น้ำหนักมากนั้น ฉันมีกลยุทธ์หลักในการใส่ซีดี “เพลงละตินที่ทำให้ฉันรู้สึกอยาก dance/”>เต้น ” ที่ฉันชอบ วางไว้บนเหงื่อของฉัน และฉันก็เข้าไปในห้องนอนเมื่อเปิดเผย
ถึงบ้าน “ไม่เป็นไร ขอเวลาหนึ่งชั่วโมง…อะไรก็ได้” แล้วปิดประตู ขณะที่ฉันเริ่ม ” dance/”>เต้น ” ไปกับเพลง OH MY GOLLY … ฉันอยู่ได้ไม่เกิน 5 นาที! แผลฉีกขาดของฉัน ข้อต่อของฉันได้รับบาดเจ็บ และฉันก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง ทรุดลงลึกด้วยความไม่พอใจที่ฉันอาจไม่เห็นว่าตัวเองประสบความสำเร็จในกิจวัตรการออกกำลังกาย แต่ในไม่ช้า ขณะที่แผ่นซีดีภาษาละตินยังหมุนอยู่ ฉันพบว่าตัวเองกำลัง “เคลื่อน” ไปที่ เพลงในขณะที่ฉันอยู่บนเตียง … ว้าว … จากนั้นฉันก็คิดว่า “เฮ้ ฉันสามารถเต้นบนหลังของฉันได้!” ดังนั้นขาและแขนที่ลอยอยู่ในอากาศตีเหมือนปลาที่หย่อนคล้อย … ฉันค้นพบว่าคนที่หนัก 317 เป็นพิเศษได้อย่างไร ปอนด์สามารถออกกำลังกายได้ … แต่ไม่ใช่วิธีดั้งเดิม … แต่โดย Bed-Dancing! ดังนั้น การถือกำเนิดของวิธีการที่เพิ่งค้นพบทำให้ฉันกลายเป็นกิจวัตรการออกกำลังกายที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก ซึ่งโดยปกติแล้วฉันสามารถทำได้โดยไม่ต้องเครียดและวิตกกังวลกับข้อต่อของฉัน แต่ระวังเมื่อคุณพูดถึงการเต้นระบำบนเตียงกับผู้อื่น … พวกเขาจะเริ่มทันที หัวเราะเยาะสิ่งที่คุณเรียกว่า “งานบนเตียง” ทั่วไปในปัจจุบัน (หน้าแดงยัง?) สิ่งที่คุณต้องการสำหรับการเต้นรำบนเตียง: – ห้องนอนที่มีเตียงและประตูห้องนอนที่คุณสามารถปิดได้ เพื่อที่คุณจะได้เต้นรำบนเตียงอย่างลับๆ อย่าลืมแนะนำให้ครอบครัวรู้ว่านี่คือเวลาของคุณและพวกเขามีคุณสมบัติที่จะอยู่ด้วยกันโดยไม่มีคุณอย่างน้อยที่สุดก็เท่ากับซีดี มิฉะนั้นพวกเขาจะขึ้นอยู่กับคุณมากเกินไป! – ซีดีที่จะทำให้คุณเพลิดเพลิน
“เต้นรำ”. ซีดีดีกว่าเทปคาสเซ็ตต์หรือวิทยุมาก เนื่องจากคุณสามารถ “ตั้งโปรแกรม” ตัวเลือกเพลงของคุณให้ข้าม เล่นซ้ำ หรือจุ่มลงในเพลงของคุณได้ตามอำเภอใจตามที่คุณต้องการเต้น – ชุดออกกำลังกาย เช่น เสื้อสเวตเตอร์ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น หรืออาจจะเป็นสลิปของคุณ พิจารณาว่าคุณจะปิดประตูช้า คุณสามารถใช้สิ่งที่คุณต้องการ อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณมี “เสื้อผ้า” ที่จัดสรรสำหรับการออกกำลังกายจริง ๆ จิตใจจะเข้าสู่อุปกรณ์และจดจ่อกับสิ่งที่คุณบอกให้ทำ … ซึ่งก็คือการออกกำลังกาย

– ทัศนคติในการทำ Bed-Dancing นี่เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน ให้คุณเคลื่อนไหวอย่างเรียบง่ายแต่ดุดัน โดยบอกว่าคุณไม่ได้เคลื่อนไหวแขนขาอย่างซับซ้อน แต่คุณกำลังทำขั้นตอนง่ายๆ ด้วยวิธีที่ทรงพลังและคำนวณได้สูงเหมือนนักเต้น faucet หรือนักเต้นบัลเลต์ใช้ท่าง่าย ๆ อย่างไรก็ตาม มีการควบคุมเช่นกัน เป็นการฝึกร่างกายโดยเจตนา อย่างที่คุณเห็น อุปกรณ์ที่คุณต้องการสำหรับการเต้นระบำบนเตียงนั้นมีน้อยและราคาไม่แพง เนื่องจากคุณมีสิ่งที่คุณต้องการมากมายอยู่แล้ว เนื่องจากสิ่งเหล่านี้อาจมีอยู่ในบ้านของคุณอยู่แล้ว หากคุณไม่มีซีดีเต้นรำ ให้ไปซื้อซีดี … เมืองส่วนใหญ่มีร้านซีดี “ใช้ประโยชน์” และเมื่อพูดถึงชุดออกกำลังกาย คุณสามารถหาซื้อเสื้อสเวตเตอร์ได้ที่ร้านขายของมือสองประจำภูมิภาคของคุณ เช่นเดียวกับถ้าคุณชอบการเต้นระบำบนเตียงใน “สิ่งที่ไม่สามารถกล่าวถึงได้” ของคุณก็ไม่เป็นไร … ไม่ว่าคุณจะมีประโยชน์อะไร! เช่นเดียวกับการเต้นเต็มรูปแบบอีกครั้งเมื่อปอนด์ลดลง! บางครั้งฉันยังคงเต้นแบบเบดแดนซ์เพื่อให้ฉัน “เริ่ม” จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืนและไปชุมชน!